Altanka

Powoli weszła do parku.-Boże co ja zrobiłam.-Zaczęła się zastanawiać zła na siebie.Nie mogła po prostu dać spokój.?Nie no oczywiście bo po co.Szła dróżką ,aż ujrzała altankę.Weszła i usiadła na schodach łokcie oparła na kolanach,a brodę oparła na splecionych dłoniach.

Nie trudno było za nią podążać, jej zapach rozpoznał by wszędzie nawet na końcu świata. Odetchnął cicho, nie wiedział jednak czy powinien za nią przychodzić. Przystanął więc wbijając w nią spojrzenie. Jego oczy lśniły w ciemności jak u psa, obserwował ją uważnie przez długi czas. Zrobił krok do przodu, potem następny. Blade światło księżyca oświeciło nieco jego osobę.

O dziwo wyczuła jego obecność.Przyzwyczajona ,że ktoś się na nią patrzy wyćwiczyła w sobie takie coś...No tak.Uciec przed wilkiem.Czy w ogóle się da.?-Przepraszam.-Szepnęła.Na prawdę się stara.Przecież nie chce go stracić.Podniosła głowę i spojrzała na niego.

Uniósł kąciki warg do góry w ciepłym uśmiechu, gdy podniosła na niego wzrok. - Nie gniewam się. Chce tylko wiedzieć, czy to co powiedziałem, tak cię dotknęło? - mruknął. Stanął bliżej przed altanką, jego oczy dalej błyszczały się jak u zwierzęcia. Uciec przed wilkiem owszem się da, przed wilkołakiem? Trochę trudniej, ale nikt nie powiedział, że to nie możliwe.

-Naprawdę staram się.Chce Ci zaufać.-Powiedziała zrezygnowana.-Znaczy, ufam.-Spojrzała mu w oczy.-Ale zrozum.Zależy mi na Tobie.Nie chce po raz kolejny przez to przechodzić.-Uśmiechnęła się smutno.-Kocham Cię.-szepnęła i spuściła głowę.

Wszedł do altanki podchodząc do niej bliżej. Kucnął przed nią, złapał delikatnie ją za podbródek i uniósł jej głowę. Spojrzał jej prosto w oczy. - Rozumiem Cię. To wyłącznie moja wina, to ja chce, abyś przyzwyczaiła się do mnie jak dawniej i nie obawiała się kolejnego porzucenia. Nie chciałem Cię również tym urazić, widzę jakie postępy miedzy nami są. - mruknął spokojnym i kojącym tonem. Przejechał dłonią od jej brody do policzka, wsuwając nieco w jej włosy.

Kąciki jej ust lekko się uniosły.-Jeszcze trochę.-Powiedziała patrząc mu w oczy.-Chce żeby było jak dawniej.-Dodała, przeszedł ją gorący dreszcz.Wiedziała ,że się nie zmienił ,że ona się nie zmieniła. I ,że nadal czuje do Niego to co wcześniej.Czyżby Serena stała się stała w uczuciach.?

- Poczekam na Ciebie nawet wieki. - odparł. Podniósł się do góry, zabierając dłoń. Rozejrzał się krótko, nawet przyjemne miejsce, nie licząc tego, że nie dalekiej odległość wyczuł i wampiry. Zmarszczył na moment brwi jednak zaraz się opanował. Przywołał spokojny wyraz i usiadł na ławeczce obok niej.

-Dziękuję.-Powiedziała i oparła głowę o jego ramie.Była szczęściarą tak można to skwitować.Nie łatwo było znaleźć kogoś takiego jak On.Lecz wiedziała ,że znalazła epicentrum swojego życia.Znalazła kogoś dla kogo mogła żyć i o dziwo przeżywać wzloty i upadki i nadal czując do niego ciągle to samo.

Zerknął na nią pobłażliwie. Pocałował ją tylko we włosy i uśmiechnął do siebie. Noc była przyjemnie ciepła, a przynajmniej jemu się tak zdawało. Objął ją ramieniem, mając nadzieję, że tym razem nie strąci jego dłoni. Przytulił ją tym samym do siebie bardziej. Dla niej mógłby porzucić teraz wszystko, a nawet gdyby mógł stać się zwykłym człowiekiem.

Delikatnie położyła dłoń na jego torsie.-Piecyk.-Zaśmiała się cicho.-Dobrze ,że jesteś.-Pomyślała.Nie ważne jaki, w jakiej postaci.Nie było to dla niej ważne.Nie wymagała od niego cudów.Chciała by po prostu był.Nawet jeśli miało by być tak ,że nie byli by razem.Nie zniosła by życia bez jego obecności.

Wyszczerzył nieco swoje ząbki. - Przynajmniej w zimie nie będziesz narzekać. - odparł z nutką rozbawienia. W lato to będzie gorzej, bo kto by chciał dotykać pieca, czy gorącego kaloryfera, gdy temperatura wynosi 30 stopni? Zaczął sobie wodzić palcem po jej ramieniu dla zabawy.

-Do zimy daleko.-Wytknęła mu język chodź raczej tego nie był w stanie zobaczyć.Poruszyła kilka krotnie ramieniem.Po chwili dźgnęła go palcem w bok.-Ups...Przepraszam.-Przypomniało jej się o jego niedawno zadanych ranach.-Nie chciałam.-Dodała przykładając w to miejsce chłodną jak dla niego dłoń.

Skrzywił się lekko, ale po chwili odetchnął. - To nic. Rany już praktycznie zniknęły. - odparł. Pozostały jeszcze małe sińce, ale już za dwa dni nie powinno być już po nim widać, że w ogóle coś się mu stało.

-Mhmm...-Podniosła głowę i spojrzała na niego.-No to dobrze.-Uśmiechnęła się.Chciała powtórzyć dźgnięcie ale sobie odpuściła.Może innym razem.Jak będzie pewna ,że nie zmyśla.

Uśmiechnął się do niej, przyłożył swoje czoło do jej spoglądając w jej oczy. - Mówiłem Ci już, że masz śliczne oczka? - spytał. Dłonią, którą obejmował teraz bawił się palcami kosmykiem jej włosów.

-Nie mówiłeś.-Uśmiechnęła się szeroko i "zaszczebiotała" rzęsami.Zaśmiała się cicho.

- No to mówię, że masz śliczne oczka. - zaśmiał się cichutko. Ucałował krótko jej usta, po chwili jednak wyprostował się. - Muszę się zbierać. Mam jeszcze jedną rzecz do zrobienia. - mruknął niechętnie. Nie, nie wpakuje się znowu do lochów wampirów, a przynajmniej takową ma nadzieję.

-Dziękuję.-Odpowiedziała z szerokim uśmiechem.-Ja Ci dam załatwianie spraw.Ostatnio też tak mówiłeś i jak to się skończyło.?-Mruknęła niezadowolona.Ale cóż jak mus to mus ona też powinna się zbierać.

Podniósł ręce do góry w obronnym geście. - Obiecuje, że tym razem nie skończy się to żadnymi obrażeniami. - powiedział z poważną miną. Chociaż szczerze bawiło go to, ale nie powinno. Westchnął cicho, uśmiechnął się.

-Następnym razem to ja Ci coś zrobię jak nie skończysz z bójkami.-Przymrużyła oczy.Nastraszyć wilkołaka.?Tiaa na pewno jej się udało .Chodź w głębi serca podobała jej się jego zaborczość i w pewnym sensie męskość.Chodź za każdym razem bała się ,że w coś się poważnego wplącze.

Otworzył szeroko oczy. - O ja biedny. Co gorsze pobicie przez ukochaną dziewczynę, czy wampiry. - odpowiedź była prosta. Wampiry. Jej się nie obawiał. Opanował jednak rozbawienie, dotknął dłonią jej policzka. - Nie martw się. Wrócę do Ciebie jutro cały i zdrowy, słowo Syriusza. - mruknął. A skoro przyrzeka na Syriusza to znaczy, że słowa nie złamie. Zabrał dłoń i podniósł się przeciągając, ruszył w stronę wyjścia obejrzał się jednak. - Uważaj na siebie. Słodkich snów księżniczko. - puścił jej figlarnie oczko. Zniknął w ciemnościach parku, mogła jeszcze w oddali usłyszeć jego wycie, jakby się żegnał jeszcze raz.


zt

-Wariat.-Stwierdziła z uśmiechem.Wstała ,cudem się nie przewróciła tak jej zawrócił w głowie.Z szerokim uśmiechem pt.Jestem zakochana. Wyszła z parku.