Jezioro

Wielkie jezioro, nazwane jest jeziorem gwiazd, ponieważ na jego dno jest jak jedno wielkie niebo. Na nie błyszczą dziwne brylanty? Chociaż to nic warte nie jest, które sprawiają, że granatowe wody tego jeziora wyglądają jak ciemne niebo pełne gwiazdy. Otoczone jest wieloma górami.

Nie sadził, że jeszcze się pokaże na tych terenach. Rozejrzał się krótko, podszedł powoli od brzegu jeziora i spojrzał w swoje odbicie. Złote oczy z błyskami szkarłatu, eh, będzie potrzebował więcej czasy, aby się tego pozbyć. Po co on się pchał do tego bractwa, mruknął coś pod nosem. Odsunął się od brzegu i oparł się plecami o drzewa przymykając oczy.

Wkroczyła, jak zwykle z kapturem do granic możliwości naciągniętym na twarz. Gdy tylko głowę miała uniesioną można było dostrzec chabrowe, wilcze tęczówki, choć równie dobrze można to uznać za jakieś przywidzenie. Szła powolnie, jakby w ogóle nie zdając sobie z sprawy z wykonywania jakiekolwiek czynności. Zatrzymała się dopiero przy brzegu jeziora, w którego taflę wpatrywała się dobre kilka chwil. Gdy wreszcie oderwała spojrzenie od wody, rozejrzała się po okolicy.

Usłyszał jakiś szmer, chciał sprawdzić po przez czytanie w myślach, któż to się zjawił, ale o dziwo nie mógł przebić się przez barierę. Znał tylko jedną osobę, której nie potrafił czytać w myślach. Nie sądził, że jeszcze ją spotka, nie poruszył się a nie nie odpowiedział, nie miał pewności, że jeszcze chce go znać. W końcu to on ją można powiedzieć, że zostawił.

Mruknęła do siebie parę niewyraźnych słów, nim jej ręka ściągnęła kaptur. Potrzepała głową, by włosy, które i tak są już w nieładzie, wyglądały nieco bardziej porządnie. Gdy ponownie uniosła wzrok, spoglądała tylko na jedną konkretną osobę, bo cóż rzec, więcej tych osób to tutaj nie widziała. Na jej twarzy nie pojawił się żaden rodzaj radości, acz nienawiść czy gniew też nie wystąpiły. Po prostu zdawała się patrzeć.

Wyczuwał na sobie jej wzrok, nie mógł się powstrzymać i otworzył oczy, podniósł jedno głowę spoglądając na nią. Długo jednak nie mógł na nią patrzeć, odwrócił wzrok przed siebie. Ile by dał, aby cofnąć czas, móc ją jeszcze raz przytuli, poczuć jej słodki zapach. Czuł sie skromnie a zwłaszcza teraz jak czuł na sobie jej wzrok.

Jej coś najwyraźniej chodziło po głowie, bo ruszyła w jego kierunku i to krokiem raczej żwawszym niż chód. Zatrzymała się dopiero parę kroków przed nim, wciąż milcząc. Czyżby przez milczenie miała mu zamiar coś okazać? - Dużo czasu minęło. - mruknęła tylko, nie kwapiąc się na żadne inne powitanie.

Słyszał jak się bliża, wstrzymał by powietrze, gdyby już dawno nie przestał oddychać. Wsadził ręce do kieszeni, aby nie widziała jak zaciska je w pieści. Zwrócił spojrzenie na nią, poczucie winy? A owszem, było można to wyczytać.
- Tak. Miło Cię znów widzieć. - odparł cicho.
Chciał się uśmiechnąć, ale jakoś nie umiał. Dlaczego po prostu Mu wszystkiego nie wygarnie, może poczułby się lepiej? Przyglądał się je jod stup do głowy, nic się praktycznie nie zmieniła. Lekki uśmiech zamajaczył w kącikach jego ust, ale zaraz zniknął.

- Czyżbyś oczekiwał jakiegoś wybuchu złości z mojej strony? - spytała, a jej głos pozostał spokojny. Czyżby nie miała zamiaru na niego krzyczeć? A może jednak powinna? Czasami pozbycie się negatywnych emocji pożądany skutek. Westchnęła bezgłośnie, oczy kierując w stronę jakiegoś niewidocznego punku na horyzoncie. po chwili jednak znów patrzyła na niego.

- A nie? Powinnaś, masz prawo. - powiedział.
Może sam myślał, że powinna? Może sam by tak uczynił? chociaż nie, on by nie umiał na nią krzyczeć, nawet nie umie o niej zapomnieć. Ciągle o niej myślał, nawet tak ludzki zwyczaj jak topienie smutki w alkoholu Mu nie pomogło, bo nawet nie czuł smaki.

Na jej twarzy zamajaczył jakiś dziwny wyraz. Raczej nie można było uznać tego za coś konkretnego, bo nie przypominało to ni uśmiechu, ni grymasu. Przystąpiła z nogi na nogę, jakby się niecierpliwiąc, choć nie było po niej widać nawet zirytowania. Ponownie westchnęła, jakby miało to jej w czymś pomóc. - Krzyczenie odniosło by skutek tylko wtedy, gdyby mi już na tobie nie zależało. - wydukała cicho pod nosem. Krzyk to ostatnia broń, którą się posłuży. ostatnia, bo potem raczej nie będzie mieć czego żałować.

Odepchnął się nieco od drzewa i wyprostował się. Zrobił dwa kroki w jej stronę, wcale nie wyglądał jakby się wahał. Spojrzał w jej oczy, resztą co ma się wahać, jak jest pewny swoich uczuć do do niej?.
- Przeprosiny tu pewnie i tak nic nie dadzą. Ale chce, abyś wiedziała, że moje uczcie co do Ciebie się nie zmieniło. - mruknął z lekkim uśmiechem.
Mógłby patrzeć w te jej tęczówki całymi dniami i nic by Mu się nie znudziło. Do tego jeszcze brak dostępu do jej myśli, to go właśnie najbardziej intrygowało. Najchętniej posłuchałby teraz co ma teraz o nim do powiedzenia.

Uśmiechnęła się, jakoś odruchowo. Zawsze gdy tylko on się uśmiechał, ona musiała uczynić to samo, bo nie sposób było jej się powstrzymać. Ona jakby nie była pewna, to by po prostu nie wracała. Nigdy nie wraca tam, gdzie nie ma nic, co by ją interesował, lub za czym by tęskniła. Zmrużyła lekko chabrowe oczy, przyglądając mu się w milczeniu i jakby oceniając czy się zmienił. Nie dopatrzyła się zmian, co tylko jeszcze bardziej ją uszczęśliwiło. - Jakbym cię nie kochała, to bym nie wróciła. - odparła wesoło, a uśmiech po chwili zmienił się w lekki wyszczerz, który sprezentował całe jej uzębienie. Gdyby była teraz pod inną postacią, zapewne zamachałaby ogonem.

To jedno zdanie Mu wystarczyło, aby cały smutek odszedł w niepamięć. Jego miodowych tęczówkach pojawił się ten sam figlarny błysk co zawsze. Ciepły uśmiech pojawił się na jego twarzy, rozłożył ramionami, aby po chwili chwycić ją w mocnym uścisku, utęsknionym uścisku.
- Mój wilczek. - mruknął.
Tak z charaktery też się nie zmienił. Wciąż lubi ją drażnić tą ksywkę, chociaż bardzo dobrze wie, że jej nie lubi.

Ten nagły przypływ uczuć ją zaskoczył. Przez chwilę stałą w zupełnym osłupieniu, jakby to co się teraz rozgrywało było tak nierealne, że za dotknięciem znikało. Po chwili jednak wtuliła twarz w jego koszulę, a na słowo 'wilczek', wydała z siebie ciche prychnięcie. On doskonale wiedział, że nie lubi jak się tak do niej mówi. Wiedział, ale wciąż się tym słowem posługiwał, tylko po to by zrobić jej na złość.

Zachichotał cicho słysząc jej prychnięcie, nie mógł się powstrzymać. Wciągnął jej słodki zapach, tego najbardziej pragnął od dłuższego czasu. Poczuć znowu jej ciepło, jak widać nawet wampiry mają marzenia. Wypuścił całe zgromadzone powietrze z płuc w cichym westchnieniu.

Teraz to ona zachichotała, choć bez żadnego wyraźnego powodu. Odchyliła nieco głowę, by wpatrzyć się teraz w jego oblicze. Mogła by zabić, gdyby teraz ktoś próbował by im przeszkodzić, choć nawet śmierć była by dość lekką karą. Pokręciła lekko głową, jakby chcąc wyrzucić tak niedorzeczne myśli, ale jedyne co jej się udało, to znów zachichotać. Nigdy nie potrafiła być poważna zbyt długo, ale niektóre sytuacje nakazywał pominięcie niektórych zachowań. Widocznie jej to nie dotyczyło.

Uśmiechnął się lekko słysząc jej chichot, dla niego był to najpiękniejszy dźwięk, mógłby go słuchać cały czas. Gdyby ktoś próbował im teraz przeszkodzić, nie przeją by się owym osobnikiem, za to wysłał by Mu takie obrazy w myślach, że odechciało by Mu się zbliżać do tego wampira, nie ma to jak móc manipulować czyimiś myślami. Spojrzał ponownie w jej oczy, nie obchodziło go, że są inne, dla niego są szczególne i tylko jego. Jeśli ktoś spróbuje Mu ją ukraść, nie ręczy za siebie, rozszarpie każdego. Ona jest tylko go jego, może i to egoistyczne, ale taki już jest. Czy coś w tym złego? Raczej nie. Uśmiechnął się kątem ust nieco łobuzersko.

Wyciągnęła lekko szyję i musnęła jego wargi swymi. Tak, tak ona też znała pewne sposoby by się z nim drażnić. Można by nawet rzec, że gdyby jej się nudziło to nie robiła by nic innego. Uśmiechnęła się słodko, acz zarazem jakoś tak prowokacyjnie? Ręce skrzyżowane, a wzrok wpatrzony w jego oblicze, jakby oczekując co też zamierza uczynić. Czasami po prostu lubiła patrzeć i dziwić się jego zachowaniem. Nigdy nie postępował tak, jak zdawało jej się, że postąpi. A wiedziała trochę na ten temat.

Bo on wziął sobie za cel zaskakiwanie jej, oblizał usta po jej dotknięciu. Najsłodszy smak jaki kiedykolwiek kosztował, jakby miał wybór to zamiast krwi mógłby smakować tylko jej usta i by Mu to wystarczyło. On jednak jej prowokacjom się nie dawał .. no zbyt często, chyba, tak Mu się przynajmniej zdaje. Złapał ją dłonią za podbródek delikatnie, co miał zamiar uczynić? Poddać się tej chwili i sprawić, żeby trwała jak najdłużej. Tym razem nie pozwoli tak łatwo zrezygnować ze swej miłości. Przyłożył swoje usta do jej, wyszeptał dwa krótkie słowa jak: ,,Kocham Cię", po czym złożył na jej ustach długi i namiętny pocałunek, pocałunek utęsknionego serca.

Liczyła na coś takiego i wcale nie miała zamiaru pozostać mu dłużna. Jej wargi przyległy do jego, jakby już nigdy więcej nie miały się oderwać. W końcu czas spędzony osobno robi swoje, a potem się widzi efekty takie jak ten. Ona jednak nie skupiała się teraz na tamtych dniach, tylko na tym co działo się w owej chwili. Teraźniejszość, choć przemija, ma w sobie najwięcej korzyści.

Przejechał dłonią po jej karku przez ramie aż do dłoni, musnął palcami jej skórę na wierzchu dłoni, aby po chwili spleść ich palce. Drugą ręką objął ją w talii przyciągając do siebie jeszcze bardziej, pogłębiał pocałunki jak na razie nie mając zamiaru się od niej odsunąć. Kto wie jakby się zakończył jego żywot jakby jej nie widział jeszcze przez dłuższy czas, z tego wszystkiego przyłączył się do nawet do Volturii, dawnego Bractwa Mroku, ale nie umiał długo tam usiedzieć. Jego serce chodź nie bijące, ciągle tęskniło tylko do jednej osoby.

Ona już dawno zdała sobie sprawę, ze nie pasuję do żadnego bractwa i było jej z tym dobrze. Nie miała na sobie narzuconych zasad, a praktycznie nie tolerowała tego jak ktoś wyznacza jej co ma robić. Lubiła swoją niezależność, więc wróciła do bycia samotnikiem i bez żadnego dobrego powodu nie miała ochoty tego zmieniać. Nie zdała sobie sprawy z tego, że jedną ręką objęła go za szyję. Cóż, drugą miała zajętą.

Odsunął w końcu głowę o parę milimetrów, uśmiechnął się kątem ust. Zapomniał o całym świecie, teraz liczyła się tylko ona. Jedynie dla niej był gotowy zrobić wszystko, przejechał dłonią po jej plecach.

Odetchnęła cicho, a chabrowe tęczówki na parę chwil zniknęły za powiekami. Gdy znów się ukazały, ponownie wpatrywały się w niego, a na ustach zamajaczył lekki uśmiech. Było jej dobrze, ba! wspaniale można by rzec. Była pewna, że nie mogłaby tego uczucia obrać w słowa.

Dotknął dłonią jej policzka, jakby to była zjawa wywołana jedynie jego myślami o niej. Uśmiechnął się ciepło, przyłożył swoje czoło do jej. Teraz znowu będzie jak dawniej, będzie mógł być sobą.