Plaża

Dobrze jest czuć wiatr wplatający się w sierść, czuć miękki piasek pod łapami i czyste niebo nad sobą. Czarny potężnej budowy wilk szedł brzegiem plaży pozwalając, aby fale odmywały jego łapy. Poruszył uszami co raz wyłapując podejrzane odgłosy, różnokolorowe ślepia miał wbite przed siebie. Uwielbia spacerować w tej postaci, machnął ogonem na bok.

Dziewczyna weszła jednym z wejść na plaże.Wiatr co chwila rozwiewał jej włosy, rozejrzała się dookoła, lecz będąc zwykłą śmiertelniczką nie widziała zbyt wiele w ciemnościach nocy. Usiadła na piasku gdzieś po środku plaży.

Dostrzegł postać siedzącą na plaży, uniósł nieco łuk brwiowy do góry. Przyjrzał się jej dokładnie nawet z daleko rozpoznał kim jest ta osoba. Zdziwił się nieco widząc jak, ale i ucieszył, tylko ... czy powinien podchodzić? No trudno. Skierował więc swe kroki w jej stronę, zatrzymał się dopiero trzy metry przed nią, przyglądał się jej z góry, swymi ślepkami.

Spojrzała na ogromnego wilka stojącego kawałek od niej,gdyby nie jego różnokolorowe oczy raczej by go nie rozpoznała.-Witaj.-Powiedziała cicho, nie wiedziała do końca jak ma się zachować.Cóż, postawiła na obojętność.

Przyglądał się jej w milczeniu, westchnął cicho a już po chwili siedział przed nią w ludzkiej postaci. Otrzepał dłonie z piasku. - Witaj, Sereno. Piękna noc na spacer, czyż nie? - uśmiechnął się w jej stronę. Widział jej zachowanie, nie dziwił się. Dobrze wiedzieć, że nic jej nie jest, tyle razy o niej myślał, nawet parę razy ją obserwował.

Spojrzała w niebo po czym znów wzrok skierowała na niego-Zgadzam się.-Odparła.-Miło Cię widzieć.-Dodała z lekkim uśmiechem.Miała dość wypominania mu wszystkiego.Widać już taki był, jedyne co mogła zrobić to pogodzić się z tym faktem.

- Ciebie również. Piękna jak zawsze. - odparł. Przeciągnął się z cichym chrupnięciem kości. Odetchnął cicho, podniósł się do góry. - Mogę Cię więc zaprosić, do wspólnego spaceru brzegiem? - spytał. To chyba nie jakaś zbrodnia. Wyciągnął w jej stronę dłoń, aby pomóc jej wstać.

Wzdrygnęła się na dźwięk chrupiących kości,nie wiadomo czemu miała taki odruch-Dziękuję za komplement,Ty jak zawsze uroczy.-Chwilę się zastanawiając podała mu dłoń i wstała.-Przejść się nie zaszkodzi.-Powiedziała otrzepując się z piasku.

Uśmiechnął się w myślach czując jej dłoń. Puścił ja jednak po chwili nie chcąc, aby w jakiś sposób pomyślała sobie, że ją ponownie che poderwać. Chociaż może to prawda. No mniejsza. Zaczekał aż się doprowadzi do porządku i ruszył wolnym krokiem wzdłuż plaży. - Co porabiałaś? - spytał, tak jakby tego sam nie wiedział. Zerkał na nią kątem oka, napawając się jej słodkim zapachem.

Podążyła za nim i dostosowała swój krok do jego.-Czy już tak zawsze będzie.?-Przeszło jej przez myśl.Chwilę patrząc pod nogi zbierała jakby myśli.-Nic szczególnego.Bywałam tu i tam.-Odpowiedziała patrząc już przed siebie. Przecież nie powie mu ,że tęskniła.-a Ty.?-Spytała.

- Mogę Ci powiedzieć prawdę? - mruknął. Minę miał poważną, tak samo wzrok. Trudno teraz było się doszukać w jego oczach tych radosnych ogników co kiedyś. Wbił spojrzenie w jej oczy, po czym skierował przed siebie, nie chciał widzieć jej złości na tą wieść. - Obserwowałem Cię czasem, chociaż lepszym określeniem by było, że Cię pilnowałem. Nie chciałem, żeby stało ci się coś złego. - odpowiedział. Może nie robił tego przez 24 godziny na dobę, ale na pewno starał się to czynić dość często. Pewnie taka odpowiedź, niezbyt jej się spodoba.

Fakt, zadowolona nie była.Lecz nie faktem ,że ją obserwował czy też śledził, tylko tym ,że robił to z ukrycia.Będąc tak blisko nawet się jej nie pokazał.Wstydził się jej.?Obawiał.?Sama już nie wiedziała co ma myśleć.Jakie były jego intencje.? Uczucia w stosunku do niej.?Spojrzała na niego, chodź w oczy nie potrafiła.Milczała nie wiedząc co powiedzieć.

- Pewnie zastanawiasz się, czego ci się nie pokazałem, co? - mruknął, jakby czytał w jej myślach. Otóż nie, domyślił się po prostu co też może sobie myśleć o jego wypowiedzi. A przynajmniej on by się zastanawiał właśnie nad tym. - Widzisz ... po tym jak ostatnim razem obiecałem Ci, że Cię nie zostawię .. a przynajmniej próbowałem takową obietnicę złożyć, bałem się, że mi już nie zaufasz, że nie będziesz chciała mnie już więcej widzieć. - wymamrotał cicho, ale na tyle, aby usłyszała. Nadal na nią nie patrzył, nie chciał widzieć jej wzorku. Wsadził ręce do kieszeni spodni zaciskając je nieco w pięści.

-Daj spokój.-Stanęła.-Obiecujesz różne rzeczy, to ,że ich nie dotrzymujesz to swoją drogą.Ale to ,że uważasz...-Urwała.-Jak mogłeś pomyśleć ,że nie będę Cię chciała widzieć.?-Spojrzała w ziemię.-Tak nigdy nie będzie.-Szepnęła. Nie wiedziała jak dalej ma mu pokazywać ile dla niego znaczy.A może znaczył.?

Przystanął dwa korki dalej. Wbił spojrzenie w ziemię. - Sereno ... - mruknął. Obrócił się powoli w jej stronę, przyglądał się jej uważnym chodź nieco cieplejszym wzrokiem. - Nie śmiem Cię nawet prosić o następną szansę, ale czy wybaczysz Mi to, że po raz kolejny zawiodłem? - odparł. Chciał tylko wiedzieć, czy może znowu stać się jej przyjacielem, czy też ma na stałe usunąć się z jej życia.

-Czy tak już zawsze będzie.?-Spytała.-Krążymy w kółko cały czas.-Położyła prawą dłoń na swoim lewym ramieniu.-Zrób jak uważasz.Tak aby było dla Ciebie najlepiej.-Westchnęła.-Takie rozwiązanie będzie chyba najlepsze.

Podszedł do niej powoli, ujął jej dłoń w swoją. - Chce twojego szczęścia, Sereno. Twojego i nikogo innego. Bo kiedy ty się uśmiechasz i ja mam ochotę się uśmiechać, gdy ty się śmiejesz to i ja chce się śmiać. Twoje szczęście jest moim szczęściem. A ostatnio zsyłam na ciebie same nieszczęścia. - odparł. Patrzył w jej oczy, ona jest jego całym światem, serce bije tylko dla niej, czy mógłby być egoistą i patrzeć tylko na siebie? Na pewno nie.

-Ostatnim razem też tak mówiłeś.-Powiedziała zrezygnowana.-Ale skoro to jest prawda to pomyśl o Sobie jak o mnie.-Starała się nacieszyć jego dotykiem najdłużej jak się dało.-Zrób tak abyś był szczęśliwy nie uszczęśliwiając mnie na siłę.Zastanów się nad tym czy lepiej jest być z kimś tylko dlatego ,że ta osoba tego pragnie ,ale nie być szczęśliwym.? I żyć w kłamstwie.?Czy po prostu dać sobie spokój i niech każdy żyje własnym życiem.?-Nie wiedziała czy do końca wyraziła się wystarczająco jasno. Miała nadzieję ,że zrozumie.

/muszę spadać.


- Wiem, że tak mówiłem. Więc sama widzisz, że ja się do niczego nie nadaje. - westchnął. Uśmiechnął się do niej nieco smutno, założył krótki pocałunek na jej dłoni po czym puścił ją. - Kocham Cie, Sereno i nigdy nie przestałem. - dodał. On wiedział, że mimo wszystko chce ją. Czy ją dostanie w tym czy w najbliższym czasie nie jest ważne. Wie jednak, że będzie się o nią starał, nie pozwoli jej odejść.

Uśmiechnęła się szczerze i szeroko.Mimo ,że nie potrafiła jeszcze spojrzeć mu w oczy naprawdę była szczęśliwa z jego słów.-Co ma być to będzie.-Odparła, znów czuła to szalone uczucie które przewraca jej świat do góry nogami.Chciała by na nowo się o nią starał.Tak jak kiedyś.

//Ja też spadam. ;] Bajos.

Na cichej dotychczas plaży rozległo się melodyjne pogwizdywanie, a chwilę poźniej dwójka "młodzieniaszków" mogła ujrzeć nadchodzącą Duriell. Ta zaś najwyraźniej nie przejęła się ich obecnością, a jedynie z radosną miną szła brzegiem, trzymając pod ręką zwinięty kolorowy koc. Zatrzymała się na parę metrów od nich i rozłożyła go na ziemi, aby chwilę później po prostu się nie na nim położyć. Nawet przez myśl jej nie przeszło, że swoją obecnością mogłaby komuś zawadzić. Taka już była - stara, głupia i beztroska.

Przeniósł spojrzenie na przybyła kobietę, przyglądał się jej uważnie. Nie trudno było rozpoznać, że jest z jego bractwa. Uśmiechnął się lekko. - Witam. - rzucił uprzejmie w jej stronę. Po chwili jednak wrócił cała uwagę na Serenę. - Dasz się zaprosić na jakąś kawę lub coś do picia? - spytał. Nawet nie zauważył, kiedy zrobiło się już jasne. Ah, ten czas leci jak z bicza strzelił, gdy się jest w dobrym towarzystwie.

Spojrzała na nowoprzybyłą lecz nic nie powiedziała.-Z chęcią.-Powiedziała uśmiechnięta przenosząc wzrok na Thomasa.

- W takim razie proszę za mną. - puścił jej figlarnie oko. Pożegnał Duidkę skinięciem głowy, po czym skierował się w stronę ścieżki prowadzącej prosto do miasta. Fakt, faktem trochę do przejścia mają. Szedł wolnym krokiem tak, aby dziewczyna nie musiała za nim biec.

zt