Dom Thomas'a

Sam nie wiedział jak się dostał na te tereny, nie jest to jednak ważne w tej chwili. Gdy tylko wszedł do środka od razu ściągnął swoją koszule. Przyjrzał się uważnie ranie na torsie, uhk będzie brzydka blizna. Musiał się tym zająć, starł z kąciku ust resztki zasuniętej krwi. Potarł ostrożnie kark dłonią tam też wyczuwał dokładnie każdą ranę, gdyż piekły przy każdym dotknięciu. Skierował się do łazienki, gdzie wyciągnął apteczkę. Zajął się szybko dezynfekowaniem ran, po czym nałożył sobie na te miejsca bandaże, aby nie było ich widać. Odetchnął cicho. Wziął szybki prysznic, po czym ubierając tylko spodnie od dresu legł na swoje łóżko.

Powolnym krokiem szła dość znajomą jej ścieżką.Dodarła pod drewniany domek.-A jeśli go jednak nie ma.?-Zaczęła się zastanawiać.Nie widziała Thomasa już jakiś czas.Sama sobie nie chciała się przyznać ,że się trochę martwi.Po chwili stania pod domem weszła po stopniach i zapukała do drzwi.

Słysząc pukanie zdziwił się trochę. Kogo to niesie o tej porze? Z ociągnięciem podniósł się do góry krzywiąc się lekko. Skierował się w stronę drzwi, po drodze miną kuchnię, gdzie napił się nieco wody. Otworzył drzwi a jego zdziwienie jeszcze wzrosło, gdy ujrzał Serenę. - Serena .. co ty tu .. ? - wymamrotał. Miłe powitanie nie ma co, uniósł kąciki warg w niemrawym uśmiechu, jego oczy nie miały już dawnego blasku. - Miło Cię widzieć. Wejdź. - dodał szybko. Przesunął się na bok, pozwalając jej wejść. Mimo, że miał na torsie i szyi bandaż to i tak parę siniaków zdobiło jego odsłonięte części. Wolał, aby dziewczyna go nie widziała w takim stanie, ale co zrobić.

Ze spuszczoną głową weszła do środka.-Gdzie...-Urwała Podnosząc głowę i ujrzała Jego ciało całe w bandażach.-Co Ci się stało.?-Spytała przerażona, dłonie same podeszły jej do ust.

No tak, nie mógł zapomnieć, że teraz zaczną się niewygodne pytania. Mruknął coś tylko i nie odezwał się. Kiwnął, aby poszła za nim. Zaprowadził ją do salonu, wskazał jej brodą na kanapę, aby usiadła. Sam opadł niemal bezwładnie na fotel widać było po nim, że jest wyczerpany. - Wampiry. - rzucił krótko. Przez jego twarz przeleciał cień złości, nie nie złości .. rozwścieczenia. Gdyby miał siłę zmieniłby się w wilkołaka i zdemolował pól lasu, aby sobie odreagować. Przymknął powieki.

Rozebrała się i weszła.-Znowu.-Mruknęła jedynie siadając na kanapie.-To może pójdę ,a Ty sobie odpocznij.-Powiedziała gotowa wyjść by mógł odpocząć, nie chciała być nachalna w końcu nachodzi go w domu.Spojrzała na niego zmartwiona.-W co On się znowu wpakował.-Przeszło jej przez myśl.

- Nie przeszkadzasz mi. - odpowiedział spokojnie. W zasadzie jej obecność działała na niego kojąco, uchylił powieki i spojrzał na nią. Starał się, aby jego wzrok był tak samo ciepły jak zawsze, ale chyba nijak mu to wyszło. - Czuj się jak w domu. - dodał jeszcze. Przejechał dłonią po twarzy. Oj wpakował się wpakował i to niezłe bagno z którego nie ma pojęcia jak wyjść.

Ulżyło jej słysząc jego słowa.Jak później miała by się wykręcić ,że jednak wychodzić nie ma zamiaru.Wstała i podeszła do fotela na którym siedział.-Coś Ci potrzeba.?-Spytała zmartwiona i oparła się o oparcie fotelu.

- Nie. Moje siły szybko się regenerują. - odpowiedział. Już jutro, albo po jutrze powinien być w pełni sił. Mimo, że rana na torsie zostanie już na zawsze jako blizna to nie przejmował się tym. W końcu kto ją będzie widział pod ubraniem? Nikt, a jak już będzie chciał się jej pozbyć to od czego ma własne pazury? - Ale nie przejmujmy się mną. Mów co u ciebie. - nie może powiedzieć, że chociaż raz o niej nie pomyślał.

-U mnie nic.Martwiłam się.-Odparła ze smutnym uśmiechem.-A może jednak w czymś Ci pomóc.-Przejechała palcem po jego ramieniu.Trzeba było przyznać, mimo ,że w bandażach, widok Thomasa bez koszulki działał na nią przynajmniej dziwnie.

- Oh. TO ty się możesz martwić, a ja już nie? - rzucił nieco zaczepnym tonem. Uniósł nieco jedną brew do góry, wysilił się nawet dla niej na ten łobuzerski uśmiech. Nieźle mu wyszło. Gdyby był teraz w postaci wilk to zamachałby zadowolony ogonem od jej dotyku.

-Ty.? A niby o co.?-Zaśmiała się cicho widząc Ten może i trochę wymuszony uśmiech.-Przecież Ci powiedziałam ,że mi nic nie będzie.I ja się nie wdaje w bójki jak niektórzy.-Przysiadła delikatnie na poręczy fotela.

- A o wszystko. - odparł na jej pierwsze pytanie. Gdy usiadła na bocznym oparciu fotela, złapał ją w talii i zsunął delikatnie na swoje kolana. - A ja się niby wdaje w bójki? to był czysty przypadek. Cholerne pijawki było ich trójka więc jak miałem sobie z nimi poradzić? Wsadzili mnie do jakiegoś je .. obskurnego lochu. - niemal wy warczał to, powstrzymał się też od przeklnięcia w jej obecności. Odetchnął cicho, aby pohamować swoje nerwy.

Oczy jej rozbłysły dawno nie czuła się tak bezpiecznie.?-Ojej biedactwo.-Zaśmiała się ponownie.Odsunęła się delikatnie od jego brzucha by nie napierać na jego rany.-Dużo wrednych pijawek.-Dodała patrząc na liczne bandaże.

Widząc jej spojrzenie na swoich bandażach, westchnął jedynie. - To nic poważnego Jednak wycięta rana na torsie i kilka ran kłótych na szyi. - odparł, jakby ją chciał tym uspokoić. Nie musi się o niego martwić, jako wilkołak jego rany goją się niezwykle szybko. Podniósł dłoń i ostrożnie odgarnął jej kosmyk włosów opadający policzek.

-Ale sam fakt.Za co oni Ci to zrobili.?-Złapała go za rękę.-Nie mogli odpuścić czy jak.?Nie rozumiem.-Widać za mało jeszcze wiedziała o świecie w którym ostatnio przyszło jej żyć.W końcu dopiero poznając Thomasa dowiedziała się o istnieniu innych ras niż tylko ludzka.

Uścisnął delikatnie jej dłoń, spojrzał w jej oczy. - Nasze razy od zawsze prowadziły między sobą wojny, nikt już prawie nie pamięta jak to wszystko się zaczęło. Podobno wybuchł jakiś konflikt miedzy tymi rasami, który przerodził się w wojnę trawająco do teraz. I nie skończy się póki,albo obie rasy zniknął z powierzchni razy lub druga wyeliminuje ą pierwszą. - odpowiedział spokojnym tonem. Gdyby nie to co zrobili jemu i jego rodzinie nie mieszałby się najchętniej w tą całą wojnę. A tak, to chce zemścić się, znaleźć wampiry odpowiedzialne za śmierć jego ojca i żyć w końcu w spokoju.

Delikatnie kciukiem przejechała wierzchniej stronie jego dłoni.Wiedziała dlaczego Thomas to robi ,znała tę historię.-Ale cokolwiek zrobisz i tak przeszłości nie zmienisz.Czy zemsta jest tego warta.?-Palcem drugiej dłoni przejechała po bandażach na jego torsie.-Jeszcze Ci coś gorszego zrobią.Nie myśl tylko o sobie.-Powiedziała patrząc mu w oczy.

- Szczerze powiedziawszy to zaczynam myśleć, żeby odpuścić sobie to wszystko. - odparł. Oparł głowę o oparcie fotela i podniósł wzrok do góry na sufit. Przyglądał mu się uważnie w zamyśleniu, wiedział jednak, że musi jeszcze coś zrobić. Wykrzywił usta w nieładnym grymasie, szlak. Uniósł jednak po chwili kąciki warg do góry, czując jej dotyk nawet przez bandaże, nie chciał jej martwić jeszcze bardziej. Zniżył wzrok na nią. - Obawiam się, że nie tylko mi mogą coś zrobić. Dlatego zostawię tą zemstę, a zajmę się bardziej przyjemniejszymi rzeczami. - dodał bardziej zagadkowym tonem.

Zauważyła jednak ,że coś go martwi i wiedziała nawet co.-Od kiedy nie ma Seth'a nie obawiam się aż tak bardzo.-O dziwo imię to przeszło jej przez gardło bez większych trudności, nie to co kiedyś. Na sam dźwięk jego imienia drżała ze strachu.-A co masz na myśli mówiąc przyjemniejszymi rzeczami.?-Spytała zaciekawiona nadal "rysując" po bandażach.

- Już nie o Seth'a mi chodzi. - mruknął. Jednak wolał nie ciągnąć tego tematu dalej, najważniejsza, ze ma ją teraz przy sobie i jest bezpieczna. Rozluźnił się więc, przyglądał się dziewczynie uważnie swymi różnokolorowymi oczami. Pochylił się nieco w jej stronę, mogła poczuć jego ciepły oddech na swojej szyi, po chwili złożył tam swój pocałunek. Wiedział, że nie są jeszcze razem, ale on po prostu nie może bez niej żyć. - Taka odpowiedź odpowiada? - dodał, kiedy odsunął nieco głowę zerkając na nią.

Chciała jeszcze zapytać o kogo mu chodzi lecz zrezygnowała.-Odpowiada.-Uśmiechnęła się lekko.Miała jeszcze pewne obawy co do zaufania mu.Chodź Serena jak Serena, żyje chwilą.Dotknęła delikatnie palcem jego ciepłych i miękkich warg.Jak zwykle nie mogła się oprzeć.

Widział te obawy w jej oczach mimo, że próbowała je zatuszować. Puścił jej dłoń, po czym objął ją obiema i przytulił do siebie. Nie przejmował się swoimi ranami. Chciał, aby poczuła to ciepło, które jest tylko dla niej, serce bijące tylko dla niej. Nie zamierzał jej już zostawiać, porzucił wszystko co do tej pory postanowił. Będzie żyć tu, zacznie nowe życie .. z nią, jeśli zechce.

Wtuliła się w niego, starając się nie opierać o jego rany.-Tęskniłam.-Szepnęła wtulając nos pod jego szyję.Przymknęła oczy napawając się jego zapachem.Tak dawno nie czuła się tak dobrze.Miała dla kogo żyć.Po raz pierwszy poczuła do kogoś coś takiego co nawet długie rozstania nie zmieniły.