Sophie Moreau -wampirzyca (Bractwo Ravnos)

Imię: Sophie

Nazwisko: Moreau

Wiek: Wizualnie wygląda na około 17 lat, jednak w rzeczywistości ma ich około 320.

Wygląd: Długie, proste ciemne włosy koloru hebanu. Oczy otoczone długimi, czarnymi rzęsami. Jak każda wampirzyca, także i Sophie jest bardzo blada. Niewysoka, ale dzięki temu bardzo zwinna. Ma smukłą sylwetkę przykuwającą wzrok. Jej uroda jest wręcz eteryczna. Zazwyczaj ubiera się w krótką sukienkę z długimi, rozszerzanymi rękawami. Dodatkowo ma na sobie czarne kozaczki.

Charakter: Jak każda kobieta, tak i ona jest bardzo zmienna. Zazwyczaj bardzo niepozorna, uśmiechnięta, ale jeśli ktoś jej podpadnie, niech lepiej ucieka. Wtedy jest mściwa i nie odpuści, póki nie dopadnie swojej ofiary. Wobec przyjaciół bardzo lojalna. Można wręcz rzec, że poszłaby za nimi do piekła. Czasem jest bardzo nieufna w stosunku do istot, które niedawno poznała.

Historia:
***
Sophie osunęła się na łóżko i utkwiła wzrok w drzwi. Kolejna kłótnia z rodziną. No po prostu tylko jeszcze tego jej brakowało. Machinalnym ruchem wygładziła sukienkę. Była najstarszą córką hrabiego i dlatego sprzeczała się z całą rodziną, jako że uważała, że to ona powinna zostać hrabią i następcą ojca. Jej brat bliźniak młodszy o zaledwie kilkanaście minut był już w tym wieku alkoholikiem i hazardzistą. Jak ktoś taki może dobrze zarządzać hrabstwem? To jest po prostu chore. Sama jej matka popierała ją w tym, żeby to ona została hrabią, ale jej ojciec był uparty. W obecnych czasach, kiedy Sophie wraca myślami do tamtego momentu, zdaje sobie po prostu sprawę, że był on szowinistą. Traktował lepiej synów niż córki, a swojej żony wcale nie szanował. W zasadzie spór nie powinien się toczyć, bo dziewczyna miała również starszego brata, ale ten na nieszczęście zaginął w niejasnych okolicznościach.
-Nie dam się.-powiedziała do siebie potrząsając głową, jakby chciała odegnać złe myśli. Rodzina siedziała w jadalni i słychać było jej rozmowę i wesołe śmiechy. Ich nie obchodziło to, że hrabstwo mogłoby upaść, a chłopi mieliby gorzej. Ich obchodziła tylko rodzinna fortuna. Nagle nastała cisza. Tak szybko skończyliby obiad?-zadała sobie to pytanie w myślach. To naprawdę dziwne. Nagle ciszę przeszył czyjś rozpaczliwy krzyk. Sophie zamarła. Matka! Co tam się dzieje? Wstała i szybkim ruchem wyjęła rapier schowany za masywną szafą. Stanęła plecami do okna wpatrując się z niepewnością w drzwi. Te po chwili rozwarły się, a w nich stanął jakiś stary, barczysty mężczyzna patrząc na nią przenikliwym wzrokiem...czerwonych oczu. Za nim wsunął się jakiś chłopak, z wyglądu zaledwie parę lat starszy od niej. Wyciągnęła rapier w ich stronę.
-Tknij mnie, a zginiesz.-szepnęła dumna z tego, że głos jej nie zadrżał. Przynajmniej nie tak bardzo.
Mężczyźni roześmiali się radośnie.
-Szkoda by takiej marnować.-stwierdził jeden z nich. Sophie nic więcej nie pamięta z tego momentu. Wie tylko, że zemdlała. Wraz ze swoimi nowymi towarzyszami przemierzyła wiele krajów. Poznała wiele kultur jak i zaprzyjaźniła się z wieloma wampirami. Jedyne co zawsze ją dręczyło, był to obowiązek picia ludzkiej krwi. Sumienie nie dawało jej spokoju. Głównie to zapewne przez ten krzyk matki. Odłączyła się od przyjaciół i tułała samotnie po świecie póki nie spotkała członków bractwa Ravnos. Oni żywili się krwią zwierząt i pokazali jej, że to iż jest wampirem nie musi jednoznacznie wiązać się z tym, że ma być zła. Związała się na stałe z tym bractwem i można powiedzieć, że jest dzięki temu szczęśliwa.


Rodzina:Starszy brat, który zaginął. Brat bliźniak i dwie młodsze siostry. Mimo wszystko nadal nie ma pojęcia co się z nimi stało.

Zdolności:Zadawanie Bólu przez umysł, Manipulacja Ludzkimi Uczuciami.