Łagodny Wodospad

Dziewczyna weszła powoli nad wodospad. Smutnym wzrokiem rozejrzała się po okolicy.Na głowę naciągneła kaptur, po czym usiadła na głazie nad samym wodospadem gdzie woda leniwie i spokojnie płyneła.Zamyślona przysuneła kolana pod brodę, spojrzała w wodę.

Zamyślona wpadła w dziwny trans.Czyżby starała sobie kogoś przypomnieć?...A może jednak zapomnieć.Któż to wie...?

//Będę za 30 min.

Czarny wilk pojawił się powoli na terenie wodospadu. Skierował się do brzegu, aby ugasić pragnienie, jego różnokolorowe ślepia błyszczały, zło wrogo? Możliwie. Przeklinał się w myślach za dzisiejszy dzień, przesadził z byciem miłym. A może jest tylko przewraźliwiony? Pokręcił pyskiem, pochylił się i zaczął pić wodę, w tej postaci było Mu ostatnio najlepiej, mógł zapomnieć o wszystkim i byc wolny. Kiedy skończył pić usiadł, patrząc w swoje odbicie.

Uniosła wzrok.Dostrzegła wilka po drugiej stronie strumyka.Czy to rzeczywistość.?Czy znów umysł płata jej figle.Naciągneła kaptur jeszcze bardziej na twarz.

Poruszył uchem podnosząc wzrok na postać przed sobą. Widział ją doskonale, mimo iż zapadał zmrok. Przmrużył lekko ślepia, wciągnął powietrze. O tak poznawał doskonale ten zapach, nie ośmielił się jednak podejść. Kto wie, czy jeszcze chce go znać?. Oblizał kły jedynie.

Smutny wzrok wlepiła w czarnego wilka.Kto wie czy będzie jej dane zobaczyć go jeszcze kiedyś?

Westchnął bezgłośnie, ale przyjaciółmi chyba mogą być? Zaraz się okaże. Podniósł się i podszedł do niej powoli, brodził łapami w płytkiej wodzie strumyka. Przystanął jakieś trzy metry przed nią, wlepiając w nią swoje różnokolorowe ślepia, czekał na jakiś znak, który powie Mu czy ma odejść, czy też jest szansa na przyjaźń.

-Obiecałeś.-Powiedziała smutnym lecz oskarżycielskim tonem.Zdjeła kaptur z głowy.Oczy miała pełne łez.Nikt tak jej nigdy nie zranił jak On.Całe uczucie którym go darzyła,olał.Obiecał nigdy więcej jej nie zostawić.Lecz znów to zrobił.Czy może po raz kolejny mu zaufać?.

Westchnął po wilczemu. Po chwuli stanął przed nią w ludzkiej postaci. - Nie oczekuje wybaczenia, nieoczekuje, że Mi zaufach. Rozumiem swój wielki błąd, zraniłem Cię chociaż obiecywałem sobie i tobie, że nigdy tego nie zrobię. Skłamałem. Rozumiem jeśli już więcej nie będziesz chciała mnie widzieć. - on o chodziwo zachowywał spokój, pozory. Wiedział jak wielki błąd popełnił, zacisnął nieco ręce w pieści, ale po chwili je rozluźnił. Zranił ją a raniac ją zranił również Siebie, ona była jak część jego.

-Jak mogę niechcieć Cię widzieć.?-Wstała i podeszła do niego.-Ja nadal Cię kocham.-Chwyciła jego dłoń po czym przyłożyła sobie do chłodnego policzka.-Lecz, jeśli szczęśliwszy będziesz z kimś ze swojego świata.-Spojrzała mu w oczy.-Zrozumiem.Chcę jedynie twego szczęścia.-Słowa te z trudem jej przychodziły,przymkneła lekko oczy spuszczając głowę.

Przyglądał się jej, pogłaskał ją kciukiem po policzku. - Mojego swiata? Sereno, ty jesteś moim światem. - powiedział nieco donośnym i pewnym siebie głosem. Nie wyobrażał sobie życia bez niej, pewnie nawet jakby nie chciała go widzieć, by ją obserwował pilnował niczym Anioł Stróż. - Moje serce bije tylko dla Ciebie, nikogo innego nie chce. - dodał, podniósł delikatnie dłonią jej twarz. Spojrzał w jej zapłakane oczy, serce Mu się krajało. Westchnął ciężko.

-Więc po co to wszystko?-Spojrzała ponownie w jego "kolorowe" oczy.-Czy coś robię nie tak?.-Spytała.-Chcę wiedzieć,po prostu zmienię to.Niechce Cię stracić poraz kolejny.-Dodała.

Pokręcił głową, zabrał dłoń i odwrócił się do niej bokiem. Podniósł wzrok na gwiazdy, ich blask odbił się w jego tęczówkach. - To niema nic wspólnego zemną, to mój problem. Nie umiem docenic tego co mam, wilcze geny po prostu czasem sprawiają, że mam ochotę poczuć wolność. Jak debil nie umiem docenić tego co mam. - odparł do niej, zacisnął nieco zęby. Przymknął oczy, pozwalajac, aby wiatr rozwiał jego czuprynę. Odetchnął cicho i na nowo otworzył oczy. - To zemną jest problem, to ja musze się zmienić. Zmądrzeć. - dodał hardym tonem. Do tej pory zachowywał się jak smarkacz, pora to zmienić. Przecież jest praktycznie dorosły, musi wziąźć odpowiedzialność ze swoje czyny jak i uczucia.

Oparła się o jego ramię.-Twoje problemy są moimi problemami.-Również spojrzała w niebo.-Niechce abyś przez cokolwiek smutnego przechodził sam.-Zgarneła włosy z oczu.-Widać taki jesteś,a ja nie mam innego wyboru ,jak się z tym pogodzić,przyzwyczaić.-Uśmiechneła się lekko.

Westchnał bezgłośnie, spojrzał na nią kątem oka. Jak dobrze poczuć znowu ciepło bijące z serca tej drobnej osóbki. Objął ja ramieniem, to był inpuls, uwielbiał czuć ją przy sobie. - Ale i tak, obiecuje się poprawić. Chociaż, nie. Nie obiecuje. Eh. Nigdy nie wiem, czy dotrzymam tych obietnic. - odparł, odwrócił się do niej przodem. Spojrzał w jej oczy a na jego twarzy pojawił się ten charakterystyczny łobuzerski uśmiech.

W jej oczach pojawiła się iskierka szczęścia.Ten uśmiach,dokładnie Ten za którym tak szalała.-Ważne żebyś po prostu był,nie ważne jaki.Ważne ,że mój.-Uśmiechneła się radoścnie.

Uśmiech nieco się poserzył w oczach pojawił się figlarny błysk. Przy niej przynajmniej nie musiał udawać kogoś kim nie jest. - Twój i nikogo innego. - powiedział, objał ją ramionami w gorącym uścisku.

Objeła go w pasie.-Kocham Cię.-Powiedziała lekko się do niego przytulając.-Nigdy nie przestane.Zawsze w mym sercu zostaniesz.-Powiedziała głosem pewnym siebie zarazem szczęśliwym.

- I ja Ciebie. - Przyłożył policzek do jej głowy. Wciągnął jej słodki zapach, jedną dłonią przejechał po jej ramieniu.

Przymkneła oczy.Niemiała najmniejszej ochoty wypuszczać go z objęć.Bała się, że obudzi się z tak pięknego snu.Jedną dłoń położyła na jego klatce piersiowej, wyczuła bicie jego serca.Sen aż tak realistyczny być chyba nie może.

Przyłożył swoją dłoń do jej, podniósł ją delikatnie, złożył na jej placach krótkie pocałunki. Sen czy nie sen on nie miał zamiaru tego psuć, przyniej Mu było najlepiej.

Przyłożyła mu do policzka drugą dłoń.-Mój wilczek.-Mrukneła głaskając go po policzku.

Zaśmiał się cicho. - Wrau :3 - zawarczał zabawnie. Przechylił lekko głowę na bok pod pływem jej dotyku, przymrużył oczy.

-Może inaczej,Mój wredny,samolubny,pyskaty wilczek.-Zaśmiała się lekko i tykneła go w bok.Ponownie się zaśmiała.