Wodospad

Zawsze lubił to miejsce, tu jest tak spokojnie. Wolnym krokiem przemierzał tereny lasu kierując się w stronę wodospadu, nad koronami drzew szybował jego wierny towarzysz od czasu, gdy przyjęli go do Volturii. Odetchnął bezgłośnie pod nosem, dawno go nie było w tej krainie, nic się praktycznie nie zmieniła. Uśmiechnął się mimowolnie pod nosem, gdy tylko znalazł się przed wodospadem podszedł do brzegu wpatrując się w spokojną taflę wody. Cisza i spokój, to co lubi najbardziej, lekki wiatr bawił się jego blond czupryną, oczy zaś nie miały czystego miodowego koloru powoli czerniały. Kopnął jakiś kamyk do wody, po czym odwrócił się i ruszył w stronę najbliższego drzewa, wskoczył na gałąź i zasiadł na niej wpatrując się w niebo.

Ile to już czasu minęło, gdy po raz ostatni przemierzała bezkres tej krainy jedynie na czterech łapach? Trudno orzec, gdyż pojęcie czas jest dla nieśmiertelnych czymś względnym, nie dopasowują się do godzin czy też lat. Kto by to potem wszystko zliczył? El była chyba jedną z nielicznych wyjątków, które bardzo uważnie śledziły mijające dni czy miesiące i nazbyt często wspominały to o czym już warto by było zapomnieć. Teraz jednak nie było nic bardziej istotnego niż wiatr, który targający czarnym futrem i to twarde podłoże, od którego obijają się raz po raz paty6kowate łapy. U jej boku jak zwykle pędziła Bezimienna, wilczyca już nieco podstarzała, jednakże wciąż potrafiąca jej dorównać tempem. Obie zatrzymały się nagle, El jednak zrobiła to nieco gwałtowniej i tak samo gwałtownie zadarła swój łeb ku górze by powęszyć. Szare nozdrza poruszały się gdy tylko kolejna porcja powietrza napływała w ich kierunku. Zapach lasu, zapach zwierząt, zapach...Jego?

Spuścił jedną nogę z gałęzi pozwalając, aby swobodnie sobie wisiała, jedną z dłoni oparł o drugą zgiętą nogę, oparł się o pień drzewa. Czy dobrze wrócił wracając? Miał takową nadzieję. Mimo, że był niemal wszędzie to i tak to miejsce uznaje najbardziej za swój dom. Ciekawy był czy spotka kogoś znajomego, zmrużył nieco oczy. Mógłby tak siedzieć cały czas póki ktoś nie zakłóciłby jego spokoju, jakoś nie miał ochoty na nic. To pewnie wina tego, że już dłuższy czas się nie pożywiał, ale miał inne sprawy na głowie niż myślenie o jedzeniu. Zaśmiał się sam z siebie pod nosem.

Najprostszym rozwiązaniem było by teraz odwrócić się i odejść, ale jej przesadna ciekawość kolejny raz zdominowała zdrowy rozsądek. Przyglądając się przez dłuższy czas Bezimiennej w milczeniu ustaliła, że nie uspokoi niepotrzebnych myśli, jeżeli nie potwierdzi, że to na prawdę jest jego zapach. Parsknąwszy cicho pod nosem ruszyła przed siebie, próbując wykombinować odpowiednio dobry sposób na zobaczenie jego, ale nie ujawnienie siebie samej. Może uzna ją za zwykłego wilka? Prawdopodobieństwo równe zeru, tak też nie będzie nawet próbować. Trzymała łeb wysoko, rozglądając się we wszystkich możliwych kierunkach. Nie omijała wzrokiem nawet drzew, chociaż nie liczyła na dostrzeżenie go wśród konarów. Zapach intensywniejszy, jednakże żadnych śladów obecności. Możliwe, że się pomyliła?

Słyszał kroki, ale uznał to po prostu jakieś zwierze buszuje sobie po lesie. Skrzywił się lekko bo od razu zachciało mu się napić krwi jakiegoś niewinnego zwierzaka. Pokręcił wolno głową ignorując wszystko, niech sobie tam łazi kto tylko chce. Przymknął powieki starając się skupić myśl na czymś innym. Łowca przysiadł na gałęzi nad nim, przyglądając się wampirowi uważnie, po czym przeniósł spojrzenie na ziemię, obserwując uważnie cały teren, jakby przeczuwał, że zbliża się drapieżnik.

A drapieżnik istotnie szybko przemierzał dzielącą ich odległość, jednakże nie posiadał złych zamiarów, co by się go można obawiać. Prawdę powiedziawszy zależało mu tylko na jednej rzeczy, a gdy ową rzecz otrzyma tudzież zobaczy, to sobie pójdzie. Przystając na granicy jakiś niewielkich zarośli, rozejrzała się po rozległym terenie, czujnie nadstawiając uszy jak i analizując powietrze. Zapach był tu najbardziej wyczuwalny, starała się więc odwracać łeb tak by nakierować się od razu na swój upatrzony cel. I wtem dostrzegła personę, której obecność chciała potwierdzić. Cofnęła się ostrożnie, nie chciała bowiem by ją przyuważył. Po tylu odejściach jednego czego była pewna, to to, że nie jest gotowa na kolejne ich spotkanie.

- Wiem. - burknął cicho pod nosem, gdy kruk zatrzepotał skrzydłami.
Zanim go spostrzegła zdawał sobie sprawy z jej obecności. Powinien się przywitać? Chyba nie. Po tym jak znowu zniknął bez słowa. Nie ma co, świetny z niego partner, tylko pozazdrościć. Wypuścił bezradnie powietrze ustami, uchylił nieco powieki zerkając na nią kątem oka. Widząc, że się wycofuje skierował spojrzenie przed siebie.

Kłapnęła zębami z niezadowolenia, wiedziała, że takie chowanie się po kątach i tak nie ustrzeże jej przed wampirzymi zdolnościami. Wypadało by się przynajmniej przywitać, chociaż zachowanie spokoju będzie czymś trudniejszym do osiągnięcia niż w tej chwili podejrzewa. Nie zaszkodzi jej jednak gdy przyczyni się do wypowiedzenia jednego słowa, prawda? Przedarła się przez zarośla, zatrzymując dopiero przed konarem drzewa. Oparła się przednimi łapami o pień i zmrużywszy swe ślepia wydała cichy, przyjazny warkot. Łaskawy pan nie zadręczał by się w tej chwili przeszłością, tak jak ona, tylko zszedł łaskawie na dół, bo jej się nie chce wejść na górę.

Słysząc jej warkot zniżył ponownie spojrzenie na nią, uniósł na moment łuk brwiowy do góry. Nie wypada tego ignorować, skoro chce się przywitać. Wyprostował się więc, przeciągnął się po czym zeskoczył zwinnie na ziemię. Obrócił się w jej stronę, przyjrzał się jej uważnym spojrzeniem.
- Cześć wilczku. - przywitał się.
Lubił ją tak nazywać zwłaszcza, kiedy była pod tą postacią. Splótł sobie palce za plecami, mimowolnie uniósł kąciki warg w nikłym uśmiechu. Nie ważne w jakich sytuacjach by ją spotkał, po jego ciele i tak zawsze rozlewało się to przyjemnie ciepło.

Mruknęła coś niewyrażanie, łapom pozwalając opaść spokojnie na twardy grunt. Zapewne lepiej wyjdzie im konwersacja, gdy każda ze stron będzie zdolna do wypowiedzenia składnych zdań, a nie pomruków i warkotów. Pozbyła się więc swego zwierzęcego wyglądu, choć dłuższa chwile musiała poświęcić na rozruszanie ludzkich stawów, w szczególności tych, których nie mogła używać będąc wilkiem. Przez zbyt długi okres rezygnowała ze zmiany postaci. - Jak zwykle szczęśliwy. - skomentowała. Zawsze się uśmiechał gdy tylko dochodziło do ich spotkania, tak więc określenie go jako "szczęśliwego" nie może być błędne.

- Szczęściem tego nazwać nie można. - odparł.
W końcu szczęście nie jest stanem wiecznym, może przyjść i odejście w każdej chwili. A to, że się uśmiecha nie zawsze musi znaczyć, że jest z czegoś zadowolony, to często gra pozorów. Odetchnął cicho, jednak trudno mu się nie uśmiechać, gdy tylko ponowie może ją zobaczyć.
- I Ciebie ponownie przywitało w te strony. - zagadnął po chwili, jakby to była najzwyklejsza rozmowa na świecie.
Oparł się ramieniem o pień najbliższego drzewa nie spuszczając z niej wzroku.

A czy to nie jest najnormalniejsza na świecie rozmowa? Nie doszli jeszcze do tych trudnych tematów, zapewne omijanych dość umyślnie, jednakże na wszystko przyjdzie odpowiadania pora. Zmierzyła go uważnym spojrzeniem swych wilczych tęczówek, a następnie zainteresowała się jakimś osamotnionym drzewem. - Byłam w pobliżu, pomyślałam więc, że mogę się przejść po dawnych terenach. - odparła spokojnie. Wyszło więc na to, że miała jedynie na celu wycieczkę krajoznawczą, acz udało jej się napotkać również jego. To czy odejście czy zostanie to kwestia podjętej przez niej decyzji, nad którą obecnie się nie zastanawia. Najpierw muszą sobie coś wyjaśnić, ot.

- Mała wycieczka, hm? No patrz. Ja mam podobnie, chociaż ja zamierzam się zatrzymać na dłużej. Co jak co, ale tu mi najlepiej. - odpowiedział.
Skrzyżował ręce tym razem na torsie, zerknął kątem okna na kruka, który przysiadł mu na ramieniu, po czym skierował spojrzenie ponownie na nią. On jednaj wolał utrzymywać jakiś kontakt z rozmówcą, nie był przyzwyczajony patrząc na coś innego, gdy z kimś rozmawiał.

- Widać, że to kwestia gustu. - nie można również pominąć kwestii przystosowania, bo i ona odgrywa tu dość znaczącą rolę. Dysponując już jednak taką informacją, mogła o wiele rozważniej dobierać słowa, co by nie powiedzieć czegoś, czego potem mogła by żałować. Zmrużyła delikatnie swe oczy i zerknęła na niego w zamyśleniu. Widać, że niespecjalnie się zmienił. - Może chciałbyś mi coś konkretnego powiedzieć? - napomknęła właśnie sprawę, o której zapewne myśli i jedno i drugie. Wolała mieć to już za sobą, bo każde dłuższe powracanie do tych chaotycznych myśli jedynie ją irytowało.

- A co ja ci mogę powiedzieć? Żadne słowa pewnie mnie nie usprawiedliwią. - odparł spokojnie.
Szurnął butem o ziemię, wiele słów cisnęło mu się na usta, ale żadne nie było odpowiednie do tej sytuacji. Nie szukał też u niej wybaczenia, jeden czy drugi raz mogła to uczynić. Obawiał się trochę kolejnej rozmowy z nią, nie wiedział czego może się spodziewać, wolałby chyba żyć jak wcześniej do póki jej ponownie nie spotkał, niż dowiedzieć się, że nie chce go już nigdy więcej widzieć.

Odetchnęła cicho na moment przymykając oczy i poddając się swym myślom, zapewne w celu uzyskania spokoju, który był jej teraz niezbędny. Po dłuższej chwili skierowała całą swą uwagę na jego osobie, milczała jednak, co mógł uznać a zgubne dla siebie. Prawda była jednak taka, że sama nie miała pojęcia, co może rzec. Była na niego zła, jednak nie miała specjalnie siły by podnosić głos, czy też zmuszać jego sumienie do znęcania się nad nim. Zakryła twarz ręką. Czasami sprawy komplikowały się bardziej niż jesteśmy w stanie to wyśledzić. - To nieciekawa sytuacja. Przynajmniej z mojego punktu widzenia. - odezwała się cicho, wpatrując się bacznie w podłożę pod swoimi stopami. Znów rozważała wybaczenie, jak również zakończenie tego dość kłopotliwego związku. Coś jednak wybrać musi.

- Z mojej też. Bo pomimo, że chciałbym Cię mieć znów przy sobie, to jednak chce Ci oszczędzić takich zniknięć już. Nie chce cię już więcej razy ranić swoimi zniknięciami. - mruknął.
Tym razem nie mógł dać dojść do głosu, swemu egoistycznemu nastawieniu, który chce mieć ją blisko siebie nawet za cenę kolejnego rozstania. O nie. Tym razem patrzy na jej dobro, a nie na swoje. Przymknął na moment powieki wzdychając pod nosem, nawet ktoś kogo serce nie bije ma problem z miłością. Uchylił po chwili powieki ponownie kierując swe spojrzenie na nią.

- Hymfp, widać, że bycie egoistą ma jednak swoje wady. - mruknęła delikatnie wyginając swe wargi w uśmiechu. Nie trudno było postawić się na jego miejscu mając dokładnie takie same odczucia w tejże sprawie. Kiedy nie miała go blisko podświadomie wiedziała, że brakuje jej czegoś, jednakże dłuższe zajmowanie myśli błahymi sprawami szybko przesłaniało takie odczucia, kierując je w głąb umysłu. Zwykle ta prosta metoda odnosiła pożądane skutki, jednakże nie mogła polegać już tylko na niej. Przynajmniej nie po ich dzisiejszym spotkaniu. Kolejna szansa? Kolejna ślepa wiara? - Nazwij mnie głupią, ja nie potrafię inaczej. - westchnęła dając mu do zrozumienia, że decyzja jaką właśnie podjęła jest tą, którą podejmuję za każdym razem ich ponownego spotkania. Widać iż oszalała z miłości, aczkolwiek nigdy nie nazwała się przez to normalną.

Pokręcił głową, jakby jej wypowiedz mu się nie spodobała. Nie wiedział, czy nie zawiedzie po raz któryś, czy ona może mu znowu zaufać. Nikt nie wie co przyniesie przyszłość. Wyprostował się odsuwając od pnia drzewa, a tym samym strącając ptaka z ramienia. Normalnie to by pewnie wyszczerzył się jak głupi i poleciał, aby ja uściskać, cóż .. nie dziś. Uniósł jednak nikle kąciki ust, teraz mogła uznać, że jest szczęśliwy.
- Cóż mi pozostało. Jedynie obiecać, chociaż obiecać nie mogę, że to już się nie powtórzy. - mruknął.
Woli nie składać obietnic na ślepo. Fakt jednak, że będzie mieć ją znowu tu, dawał mu jednak więcej argumentów do tego, aby pozostać jeszcze dłużej w tek krainie.

- Na razie najlepiej jak po prostu będziesz. Ile będzie to trwa, to już nie zależny od nas. - sama nie mogła mu przeżyć, że za miesiąc czy dwa nie odejdzie bez pożegnania, więc tego samego nie mogła również oczekiwać od jego osoby. Wystarczy cieszyć się tym co mają teraz, a nie tym co będzie działo się w przyszłości. Uśmiechnęła się do niego, gdyż mimo wszystko nie zrobiła tego dużo wcześniej. No i teraz ma pełne prawo wyszczerzyć się jak głupi i ją przytulić. No, dalej, czeka na to!

- Chyba raczej od nas. - poprawił ją.
W końcu to w ich rękach jest przyszłość ich związku jak zawsze, to oni decydują, czy ma się zakończyć, czy też nie. On przynajmniej wie, że w najbliższym czasie nie chce tego robić. Widząc jej uśmiech kąciki jego ust same mimowolnie podniosły mu się wyżej. Arg! To jest nie fair!
- Czy ty zawsze musisz mieć na mnie taki wpływ? - mruknął jakby z wyrzutem.
Zmrużył nieco swe ślepka, jakby się nad czymś zastanawiał. No nic. Podszedł do niej powoli przystając przed, spojrzał w te jej wilcze ślepka. Uśmiechnął się nieco cieplej, pocałował ją w czoło po czym przytulił do siebie.

- Jaki? Zgubny? Destrukcyjny? Po prostu nie umiesz mi się oprzeć. - mruknęła wystawiając końcówkę języka przy okazji dodając niewinności swojemu uśmiechowi. Nie było jej winą, że nie miał na tyle silnej woli by nie reagować na jej słodkie gesty, prawda? Nie będzie jednak planować tutaj żadnych spisków tudzież zamachów na jego skromną osobę, choć przyszło by jej to pewnie dość łatwo. Splotła ręce za jego plecami tym samym przytulając się do niego. Mogła dyskretnie cieszyć się jego zapachem.

- Oj, jakaś ty skromna. - odparł nieco rozbawiony.
Przytulił ją przez chwilę nieco mocniej do siebie i niech ta chwila wiecznie trwa. Rozluźnił jednak po chwili uścisk odsuwając nieco głowę do tyłu przyglądając się jej. Uniósł jedną dłoń i musną opuszkami palców jej policzek.

- Czasami mi nie wychodzi, ale z natury aż błyszczę skromnością. - wyszczerzyła delikatnie swe kiełki i gdy był zajęty dogłębnym przyglądaniu się jej osobie, pochwyciła w owe kiełki jego palce. Mówią by nie gryźć ręki, która cię karmi, ale jeśli wystąpią jeden czy dwa wyjątki od tej reguły to świat się nie zawali. Puściła jednak szybko, co by sobie nie pomyślał iż go zaraz zje. I tak jest żylasty.